Mungu aliumba mwili wa mwanadamu kwa hekima isiyoelezeka.
Kuna mfumo wa damu, mfumo wa neva, na mfumo wa utoaji taka.
Figo zetu huchuja sumu, mapafu hutupa hewa chafu, ngozi hutokwa na jasho, na tumbo letu hutupa kinyesi.
Mwili una kila njia ya kuondoa vitu visivyofaa — bila hata sisi kufikiria.
Lakini kuna kitu kimoja ambacho hakina mfumo wa kujisafisha kiotomatiki — akili ya mwanadamu.
Akili ikijaa hofu, wivu, majuto, chuki, au mawazo hasi, hakuna figo ya kuyaondoa.
Yanabaki humo, yakioza taratibu, yakitoa harufu ya kiroho na kisaikolojia ndani ya nafsi.
Hapo ndipo falsafa ya maisha inatukumbusha:
kila mtu lazima awe msafishaji wa akili yake mwenyewe.
Kama tunavyopanga siku za kusafisha nyumba au kufua nguo, tunapaswa pia kupanga muda wa kusafisha nafsi na mawazo yetu.
Kisaikolojia, mawazo hasi yanapotawala, mwili hutoa homoni za msongo (stress hormones) kama cortisol — zinazoathiri usingizi, kinga, na hata umri wa kuishi.
Kiroho, mawazo haya huleta ukavu wa roho — mtu anasali lakini hasikii utulivu, anasoma Neno lakini moyo umejaa kelele.
Kifalsafa, mtu asiyejua kujisafisha mawazo ni kama mto uliosimama — unaanza kunuka kwa sababu haupitishi maji mapya.
Ili kupona, tunapaswa kufungua milango ya ndani.
Sio kila wazo linastahili kukaa.
Sio kila kumbukumbu inastahili kubaki.
Kuna mawazo yanahitaji kufutwa kama faili lililojaa virusi.
Tumia muda kutafakari:
Je, ni wazo gani limekuwa takataka kichwani mwako?
Ni hisia gani imekuwa sumu moyoni mwako?
Kama mwili wako unajisafisha kila siku, kwa nini akili yako ibaki chafu?
Mtu mwenye akili safi ni yule anayejua kuachilia.
Anaomba, anasamehe, anatafakari, na anarudi katika utulivu wake wa asili.
Hapo ndipo akili, roho na mwili vinapopata usawa — na ndipo afya ya kweli huanza.